Â
Â
ul. Stawiskowska 53
Â
18-421 PiÄ tnica
Â
Tel. (086)216-24-76
Â
Fax. (086)215-21-13
Â
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
Â
Historia powstania gminy PiÄ tnica
     Gmina PiÄ
tnica obejmuje swoim zasiÄgiem powierzchniÄ 218,69 km2  a historia tej gminy siÄga co najmniej koĹca XIV wieku, kiedy wybudowano tu pierwszy drewniany koĹciĂłĹ. W 1407 roku powstaĹa parafia pw. Przemienienia PaĹskiego. WiÄksza czÄĹÄ PiÄ
tnicy do 1863 roku byĹa wĹasnoĹciÄ
parafii. Po powstaniu ziemie te odebrano i podzielono na dziaĹki, ktĂłre zostaĹy rozdane byĹym ĹźoĹnierzom rosyjskim. Gmina PiÄ
tnica jest gminÄ
wiejska o charakterze rolniczym, ale cechujÄ
ca siÄ rĂłwnieĹź Â cechami gminy podmiejskiej, z uwagi na bezpoĹrednie sÄ
siedztwo z miastem ĹomĹźa. Jednym z najwiÄkszych podmiotĂłw gospodarczych znajdujÄ
cych siÄ na terenie gminy jest OkrÄgowa SpĂłĹdzielnia Mleczarska, ktĂłra zajmujÄ
ca jedno z czoĹowych miejsc wĹrĂłd najlepszych zakĹadĂłw przemysĹu mleczarskiego w kraju.
Â
Miejsca waĹźne i ciekawe
Teren gminy PiÄ
tnica, ze wzglÄdu na malownicze poĹoĹźenie jej znacznej czÄĹci obszaru wzdĹuĹź doliny Narwi jest bardzo atrakcyjna turystycznie w szczegĂłlnoĹci dla miĹoĹnikĂłw przyrody. W jej granicach znajduje siÄ: Â
ĹomĹźyĹski Park Krajobrazowy Doliny Narwi utworzonego w 1994 r. Park ten obejmuje dolinÄ Narwi poczynajÄ c od wsi PiÄ tnica aĹź po wieĹ Kosaki. Rzeka Narew tworzy tu liczne zakola i rozlewiska. Nad NarwicÄ zamieszkujÄ licznie bobry oraz wydry. W granicach Parku wystÄpuje aĹź 6 gatunkĂłw nietoperzy, ktĂłre zamieszkujÄ podziemia fortĂłw w PiÄ tnicy oraz piwnice na posesjach rolnikĂłw. W lasach nieopodal Krzewa moĹźna spotkaÄ Ĺosie a w Parku stwierdzono obecnoĹÄ 178 gatunkĂłw ptakĂłw, w tym 125 gatunkĂłw lÄgowych. WĹrĂłd nich jest wiele gatunkĂłw ptakĂłw zanikajÄ cych w kraju. Licznie wystÄpujÄ tu bataliony, czajki, gÄsi i tak rzadkie gatunki, jak bÄ k, bÄ czek, Ĺźuraw, bielik, orlik krzykliwy, puchacz, sowa bĹotna oraz charakterystyczny dla krajobrazu polskiej wsi bocian. Â
DolinÄ Narwi porasta bogata roĹlinnoĹÄ - 22 gatunki podlegajÄ
ce ochronie prawnej i 15 gatunkĂłw roĹlin podlegajÄ
cych ĹcisĹej ochronie.
   IdeÄ
utworzenia ĹomĹźyĹskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi byĹo zachowanie, prawie w nie naruszonym stanie, doliny rzeki Narew z wartoĹciowymi zbiorowiskami roĹlinnoĹci wodnej, szuwarowej, torfowiskowej, ĹÄ
kowej i niewielkimi fragmentami lasĂłw ĹÄgowych oraz ochrony, unikalnej, wyjÄ
tkowo ciekawie uksztaĹtowanej rzeĹşby tego terenu.
Rezerwat Kalinowo, ktĂłry poĹoĹźony jest na prawym zboczu doliny Narwi, pomiÄdzy wsiami Kalinowo i Drozdowo (gm. PiÄ tnica) w LeĹnictwie Drozdowo. Rezerwat zajmuje powierzchniÄ 69,76 ha i stanowi fragment wielogatunkowego lasu liĹciastego o naturalnym charakterze. SpoĹrĂłd roĹlin objÄtych ochronÄ gatunkowÄ w rezerwacie âKalinowoâ wystÄpuje: lilia zĹotogĹĂłw, naparstnica zwyczajna, zawilec wielokwiatowy, rojnik pospolity, gnieĹşnik leĹny i podkolan biaĹy. Bardzo istotnÄ cecha rezerwatu jest fakt, Ĺźe utrzymuje siÄ w nim bardzo dynamiczny proces regenerowania skĹadu gatunkowego i struktury zbiorowisk roĹlinnych bardzo zbliĹźonych skĹadem do naturalnych.
Â
Szlaki i Ĺcieszki:
Szlak ChwaĹy OrÄĹźa Polskiego â ĹomĹźyĹski Park Krajobrazowy - Szlak pieszo-rowerowy biegnÄ cy drogÄ : PiÄ tnica â Kalinowo â Krzewo â Bronowo.
   ĹcieĹźka przyrodnicza: Bronowo- Drozdowo - DĹugoĹÄ szlaku liczy 9 km, natomiast   najwiÄkszÄ atrakcjÄ tej ĹcieĹźki jest Muzeum Przyrody w Drozdowie. SiedzibÄ tego Muzeum jest dawna rezydencja rodu LutosĹawskich. StaĹe wystawy to "Ssaki Kotliny BiebrzaĹskiej", "Szata roĹlinna tej Kotliny" oraz "Trofea Ĺowieckie". OprĂłcz Muzeum warto zainteresowaÄ siÄ dziaĹalnoĹciÄ gospodarczÄ rodziny LutosĹawskich. W 1866 roku za czasĂłw Franciszka LutosĹawskiego funkcjonowaĹ tu tartak, mĹyn i browar. Groby rodziny zwiedziÄ moĹźna na miejscowym cmentarzu. Na trasie znajduje siÄ rĂłwnieĹź siedziba ĹomĹźyĹskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi.
    Â
KoĹcióŠparafialny p.w. Przemienienia PaĹskiego w PiÄ
tnicy (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
    KoĹcióŠzostaĹ wzniesiony w latach 1914, 1927-1938 a w  latach 1945-1953 odbudowany po zniszczeniach II wojny Ĺwiatowej, natomiast w 1990 roku rozbudowano go poprzez podniesienie wieĹź. Budowla jest w stylu neogotyckim, murowana z cegĹy, tynkowana na fundamencie z blokĂłw kamiennych w ksztaĹcie prostokÄ
ta, trĂłjnawowy, z wydzielonym prezbiterium. W naroĹźnikach fasady frontowej znajdujÄ
siÄ wieĹźe. Dach  nad nawÄ
jest dwuspadowy, nad prezbiterium trĂłjpoĹaciowy, nad wieĹźami namiotowy, kryty blachÄ
ocynkowanÄ
.
Plebania koĹcioĹa parafialnego p.w. Przemienienia
PaĹskiego w PiÄ
tnicy (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
   Plebania zostaĹa wzniesiona w 1880 roku, w stylu późnoklasycystycznym, odbudowana po zniszczeniach w latach 1946-1957. Natomiast na poczÄ
tku XXI wieku zostaĹa odremontowana. Budowla jest murowana z cegĹy, tynkowana, na ceglanym fundamencie, jednokondygnacyjna z uĹźytkowym poddaszem. Budynek jest w ksztaĹcie prostokÄ
ta z gankiem w elewacji frontowej. Dach jest dwuspadowy z trĂłjkÄ
tnie zwieĹczonymi wstawkami z kaĹźdej strony.
Â
PrzedmoĹcie PiÄ tnica Twierdzy ĹomĹźa (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
    Do najciekawszych zabytkĂłw na terenie gminy naleĹźy rĂłwnieĹź zespóŠfortĂłw ziemno-betonowych z lat 1882-1914, ktĂłre rozciÄ
gajÄ
siÄ pĂłĹkolem wokóŠPiÄ
tnicy.
ZostaĹy wzniesione przez wĹadze carskie jako jedno z ogniw w systemie fortyfikacji na linii Narwi i Biebrzy. Forty te odegraĹy waĹźnÄ
rolÄ w obronie ĹomĹźy przed najazdem bolszewikĂłw w 1920 r. oraz w pierwszych dniach wrzeĹnia 1939 r. Forty w PiÄ
tnicy, ze wzglÄdu na dobry stan zachowania twierdzy, zaliczane sÄ
do najwartoĹciowszych
zespoĹĂłw fortyfikacji z przeĹomu XIX i XX wieku w Polsce.
Â
Kapliczka przydroĹźna w Kisielnicy (obiekt nie jest wpisany do rejestru zabytkĂłw).
   Kapliczka zostaĹa wzniesiona w koĹcu XIX wieku, murowana z kamieni polnych ĹÄ czonych zaprawÄ cementowÄ . Kapliczka skĹada siÄ z dwĂłch szeĹcianĂłw â wiÄkszego bÄdÄ cego podstawÄ i mniejszego â stanowiÄ cego gĂłrnÄ czÄĹÄ obiektu. Obiekt zwieĹczony jest niewielkim Ĺźelaznym krzyĹźem. W gĂłrnej jej czÄĹci znajduje siÄ wnÄka z figurÄ Matki Boskiej.
Â
MĹyn wodny w KalÄczynie (obiekt nie jest wpisany do rejestru zabytkĂłw).
      MĹyn wodny zbudowany zostaĹ w 1918 roku. Budowla drewniana w ksztaĹcie prostokÄ ta, wzniesiona w konstrukcji szkieletowej, szalowana deskami w ukĹadzie pionowym natomiast dach jest dwuspadowy, obecnie przykryty blachÄ ocynkowanÄ . W chwili obecnej mĹyn jest nieczynny.
Â
Kapliczka przydroşna w Jeziorku  (obiekt nie jest wpisany do rejestru zabytków).
Kapliczka zostaĹa wzniesiona w 1852 roku, murowana z cegĹy, w formie wydĹuĹźonego szeĹcianu, zwieĹczona kuta balustradkÄ i Ĺźeliwnym krzyĹźem. W dolnej czÄĹci kapliczki umieszczona jest tablica erekcyjna a w gĂłrnej wnÄka z rzeĹşbÄ Ĺw. Piotra.
Â
Muzeum Przyrody w Drozdowie
   Muzeum Przyrodnicze powstaĹo w 1984 roku. Podstawowe jego zadania skupiajÄ siÄ na badaniu przyrody Polski pĂłĹnocno-wschodniej, a w szczegĂłlnoĹci Ziemi ĹomĹźyĹskiej, a takĹźe (z racji usytuowania Muzeum w dawnej siedzibie rodziny LutosĹawskich) - dokumentowanie dziaĹalnoĹci ziemiaĹstwa ĹomĹźyĹskiego ze szczegĂłlnym uwzglÄdnieniem rodziny LutosĹawskich. Muzeum posiada staĹe wystawy prezentujÄ ce przyrodÄ dolin rzek Narwi i Biebrzy oraz historiÄ Drozdowa: âSalon dworskiâ, âTrofea Ĺowieckieâ, Przyroda Kotliny BiebrzaĹskiejâ, "Podwodny Ĺwiat piÄciu kontynentĂłw".
Â
KoĹcióŠparafialny p.w. Ĺw. Jakuba  w Drozdowie (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
        KoĹcióŠzostaĹ wzniesiony w latach 1869-1879, po zakoĹczeniu II wojny Ĺwiatowej wielokrotnie remontowany. Budowla ma ksztaĹt prostokÄ ta, z wydzielonym prezbiterium, obok od strony poĹudniowej zakrystia i przylegajÄ ca do niej wieĹźa-dzwonnica. Budynek jest  murowany z cegĹy, otynkowany, na fundamencie z blokĂłw kamiennych. Nad nawÄ dach dwuspadowy, nad dzwonnicÄ namiotowy; dachy kryte blachÄ miedzianÄ . Elewacja frontowa trĂłjosiowa, boczna szeĹcioosiowa. Na osi gĹĂłwnej elewacji frontowej, wokóŠdrzwi wejĹciowych portal arkadowy, na osiach bocznych okna we wnÄkach arkadowych. W kondygnacji wyĹźszej koliste okno.
Â
Ogrodzenie koĹcioĹa parafialnego p.w. Ĺw. Jakuba w Drozdowie (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
     Mur zostaĹ wzniesiony w 1895 roku z cegieĹ i kamieni polnych wzmocnionych zaprawÄ cementowÄ , z bramÄ w czÄĹci zachodniej, na osi koĹcioĹa i furtkami bocznymi od poĹudnia i pĂłĹnocy. Kraty w bramach ozdobne, kute z prÄtĂłw Ĺźelaznych â w bramie gĹĂłwnej krata zabytkowa, z koĹca XIX wieku, natomiast w furtach kraty wspĂłĹczesne.
Â
Kaplica grobowa rodziny LutosĹawskich w Drozdowie (obiekt wpisany do rejestru zabytkĂłw).
       Kaplica w stylu neoromaĹskim, zostaĹa wzniesiona w 1870 roku przez Franciszka LutosĹawskiego, wĂłwczas wĹaĹciciela Drozdowa. W 2001 roku zostaĹ przeprowadzony remont kapitalny. Budowla murowana, ceglana, otynkowana, tympanon i nadproĹźe w portalu wykonane z piaskowca. Dach dwuspadowy kryty blachÄ
ocynowanÄ
.
Kaplica jest dwukondygnacyjna. Pierwsza kondygnacja (krypta grobowa), znajduje siÄ pod usypanym nasypem, tworzÄ
cym wyniesienie, na ktĂłrym stoi druga kondygnacja zaĹoĹźenia, tj. kaplica. WejĹcie do krypty grobowej z wnÄtrza kaplicy, do kaplicy schodami uĹoĹźonymi na zboczu nasypu
Opracowanie tekstu: Renata Ramotowska, Daria Malinowska